Dus, zo had ik bedacht, voortaan wat kleinere dingen of wat meer praktische projecten, die je handig mee kunt nemen bijvoorbeeld. Maar toen was het deken af... En had ik ineens niet meer een groot project liggen. Zo'n showmodel, zal ik maar zeggen. Als mensen vragen 'waar ben je nou mee bezig?', dan trek je zo'n heel deken tevoorschijn (met een groot gebaar) en dan weet je al dat je een reactie krijgt in de trend van '...wow...'
Dus toen wilde ik toch weer wat groots beginnen! Net voor mijn deken af was, kwam ik een leuk patroon tegen op blij dat ik brei, van Art of Tangle. Het is een sneeuwvlok/ ijskristal.
Toen dacht ik, ik zal eens even een blokje uitproberen. En nog één, om te zien of ik dat zo ook on-the-go aan elkaar kon haken. Met twee blokjes zie je ook nog niet zo goed hoe het wordt... nog maar een blokje dus...
En nu speur ik overal waar ik een garenwinkel tegenkom naar verschillende paarstinten in katoen. Tot zover heb ik Catania, Phildar, een beetje Katia (wat is die duur!) en ook wat van de Wibra (wel heel goed gekeken, want daarvan heb ik ook wel eens meegemaakt dat de ene bol dikker was dan de andere). Ik gebruik expres veel verschillende tinten paars (en zelfs wat grijs en zwart) en ook verschillende tinten voor de kristallen (wit, creme, taupe, grijs, soms ook paars). Omdat de hele sprei opgebouwd wordt uit het zelfde patroon, wordt het zo gauw een voorspelbare herhaling. Dat kan een leuk geometrisch effect geven, maar bij mij past dat niet zo. Ik kijk liever naar wat organischere vormen, een beetje chaos en spanning, de optische effecten van kleuren etc. Ik wil het effect als bijvoorbeeld een sterrenhemel: niet keurig geordende stipjes op een vlakke, egale achtergrond, maar hier wat meer, daar wat minder, soms helder, soms vaag en als je wat langer kijkt zie je dat de achtergrond minstens net zo spannend is, door alle verschillende tinten.
Dit keer wilde ik graag weer wat met paars maken (ik vind het mooie kleur en groot voordeel: het is een grote kleurgroep met heel veel tinten en schakeringen). Omdat we de wanden van de slaapkamer lila hebben (en witte meubels, paars, aubergine en lila beddengoed) past dit bijzonder goed in de slaapkamer. Dus is het logisch om er een sprei van te maken!
Dat betekent wel dat het een heel groot project wordt....
Ik zal eens laten zien hoe ver ik nu ben....
Dat bedekt net een kussen.... en daar ben ik al twee weken mee bezig ;) Mijn doel is toch zeker 2 blokjes per dag af te hebben. De kristallen zijn goed onderweg in de trein te maken, of op de bank. Met één bolletje kan ik al een poos vooruit. Wanneer ik dan een stapel kristallen in verschillende tinten klaar heb doe ik achter elkaar een aantal paarse randen. Voor het aan elkaar haken in de laatste toer ga ik het liefst aan tafel zitten, want met die lap en al het gedraai is het toch wat onhandig werken op de bank.
Met deze foto zie ik al wel dat ik toch veel meer grijze en paarse kristallen moet maken, voor een beetje meer 'verstrooid' effect. Toch wel heel nuttig, af en toe even op een andere manier kijken!
Vaak als ik hem even op de grond leg voor een kritische blik op afstand, gebeurt er dit. Begrijp me niet verkeerd; ik vind het leuk dat Zelda mijn werk waardeert! Het punt is alleen dat, iedere keer als ik wat maak dat bedoeld is voor haar om op te gaan zitten/ liggen, ze daar met een grote boog omheen loopt. Alsof het alleen maar leuk is wanneer het nog niet af is.
Misschien moet ik de draadjes er aan laten zitten in het vervolg....
Uiteraard heb ik ook verschillende mandjes en zakjes met diverse kleine projectjes (iets 'plats' te breien, iets 'ronds' te breien, iets kleins te haken, iets te haken voor tijdens spannende series- dan kan ik alleen maar recht, iets omdat ik zo'n zin had om weer iets blauws te maken en een muisje- want die is zo leuk!) Maar dat is zo'n fenomeen dat alleen een gelijkgestemde snapt..... Ik heb het wel eens geprobeerd uit te leggen aan iemand die heel andere interesses had, maar er vanuit belangstelling naar vroeg. Maar dat werkt niet zo goed...
Nee, beter trek je een groot en fleurig deken te voorschijn; 'dat ben ik aan het maken!'
Volgende keer weer meer over de kleine dingen; ik ben bezig met Suusje- de muizenversie van het patroon van Karel (van Annita Wilschut). Inmiddels heb ik ook de laatste aanwijzingen van de mystery; ik moet nog 1 deel overnieuw doen- foutje in het patroon en dan kan ik gaan mazen (daarom houd ik van rondbreien!). Mijn sokken schieten niet op; het donkerblauw is 's avonds en op grijze dagen niet makkelijk te zien en ik raak steeds de tel kwijt in het patroon....dat kost nogal veel tijd.
grtz,
Ilse