Ooit heb ik een konijn gehad. Dat gebeurde een beetje per ongeluk; ik had hem gewonnen. Of beter gezegd: mijn neef had hem gewonnen, maar wilde hem niet. Toen raadde ik het juiste getal onder de tien en was het konijntje van mij.
Zo klinkt het als een mooi verhaal.. 't konijntje was ook erg schattig; chocoladebruin met grote donkere ogen. De eerste nacht sliep hij in een kartonnen doos op mijn slaapkamer, omdat we nog geen kooi hadden, maar wel twee katten.
Zo ver, zo goed.
Toen werd hij groter. De katten waren niet meer veilig voor het konijn en eigenlijk wij ook niet. Met zijn kooi stampte hij de halve kamer door. Het konijn raakte gestrest van ons en wij van hem. Gelukkig vond ik iemand op een boerderij die nog een ren had en daar graag een konijn in wilde. Konijn rust, wij rust. Alleen de herdershond van die mensen durfde niet te dicht bij de ren te komen, uit diep respect voor het konijn...
Ik ben genezen van konijnen, hoewel... het konijntje van Stephanie Jessica Lau is wel zo schattig.. Vorig jaar heb ik er drie van gemaakt en voor de pasen heb ik ze weer tevoorschijn gehaald.
Niet alleen het konijntje is de moeite waard: ook haar tips over hoe je een leuk neusje borduurt zijn heel handig. Aan mijn neusjes is wel te zien dat ik nog even moet oefenen.
Gezellig samen op een gebaksbordje (ze zijn klein), onder een stolp. Wel zo veilig...
Zelda zit op de loer en ze jat alles waar ze bij kan....
Ilse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten